Yönetmen: Peter Weir
Yapım Yılı: 1998
Tür: Dram/Fantastik
Süre: 107 dakika
IMDb: 8,1
Oyuncular: Jim Carrey (Truman Burbank), Laura Linney (Meryl Burbank),
Noah Emmerich(Marion), Natascha McElhone (Lauren /Sylvia), Ed Harris (Yönetmen Christof)
Truman Burbank, kusursuz bir düzene sahip olan Seaheaven isimli adada yaşayan mutlu bir adamdır. İyi bir evliliği, başarılı olduğu bir işi ve onu el üstünde tutan arkadaşları olsa da yaşadığı bu kusursuz hayata dair her zaman bir kuşku duyan Truman'ın şüpheleri, öldüğünü sandığı babası ile karşılaşmasının ardından artmaya başlar. O andan sonra yavaş yavaş parçaları birleştirmeye başlayan Truman hayatı boyunca bir kafesin içinde yaşadığını fark edecek ve özgürlüğe ulaşmak için yollar aramaya başlayacaktır.
Daha önce hiç bir şeye çok geç kalmışsınız gibi hissettiğiniz oldu mu? O şeye ulaştığınız anda içinizde aynı anda hem büyük bir coşku, hem de bastırılamaz bir pişmanlık hissettiren türde bir gecikmişlik hani... İşte Truman Show'u izlediğim zaman hissettiğim şey tam olarak buydu. Az evvel izlediğim şeyin yarattığı içimi kıpır kıpır eden coşku, "nasıl olur da bu kadar gecikirim?" diye yakınmama sebep olan pişmanlıkla savaşırken filmin etkisini atlatmam oldukça uzun sürdü. Çünkü bu film yalnızca eğlendirmekle kalmayıp üstüne bir de ufkumu açmıştı hem kurgusu, hem de yaptığı eleştirilerle hayata dair verdiği mesajlarla birlikte. Yaşadığımız dünyanın sandığımız kadar sınırlı olmadığını, her zaman sorgulamamız ve düşünmeye devam etmemiz gerektiğini anlatıyor.
Özellikle medyanın ve internetin hayatımızın merkezinde olduğu günümüzde daha bir anlamlı hale gelen filmden çıkarmamız gereken çok şey var.
Benim filme puanım, 10/10.
Yorum Gönder